خاطره ورودت به زندگی ما

سلام نی نی گل من

اینجا جاییه که برای تو مینویسم ...

اول میخواستم تو وبلاگ خودمون برات بنویسم و همین کارو هم کردم اما خب دیدم جدا باشه بهتره

و شاید هم خودت یه روزی نوشته های این وبلاگو ادامه دادی ...

بزار برات یه خلاصه ای بگم از روزی که فهمیدیم تو گل قشنگ داری میای پیش من و بابایی ...

یک سال بود که برای اومدن تو از خدا خواهش میکردیم انگار قصد اومدن نداشتی !!!!

روز 16 فروردین 1391:

بابایی سر کار بود و منم خودم عصر کار بودم ساعت ده صبح بود که بیدار شدم هی یه چیزی تو دلم

میگفت که بی بی چک بزارم دوباره هی یه چیز دیگه نا امیدم میکرد که بابا مثل هر ماه خبری نیست

خلاصه دلو زدم به دریا وقتی تستو داشتم انجام میدادم خیلی بی تفاوت بودم و اماده بودم که بزارمش

اونجا و برم ده دقیقه دیگه بیام نگاهش کنم که همون لحظه دو تا خز خییییییییییییییلی پر رنگ افتاد

وایییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی خدای من باورم نمیشد اصلا ...

اشکام بود که همینجوری میومد دستم میلرزید فکر میکردم بی بی چک اشتباه نشون داده یا خراب

بوده یکی هم بیشتر نداشتم ...

زنگ زدم به بابایی و هی گریه و گریه اونم هی میگفت بابا چی شده بگو وقتی گفتم اونم شوک شده

بود ... اما برعکس من باورش شده بود ...

یک ساعت زودتر از تایم کاریم از خونه در اومدم و رفتم ازمایشگاه و آزمایش دادم ...

وای حالا تا عصر چه جوری میخواستم صبر کنم که شیفتم تموم بشه ؟؟؟؟؟

عصر چون خیلی استرس داشتم بابایی اومد دنبالم باهم رفتیم جوابو بگیریم ...

به قول بابایی واقعا مثبت بود اونم چه مثبتیییییییییییییییییییی....

شب از خوشحالی خوابم نمیبرد خیلی خیلی خیلی خوشحال بودیم ...

عسیس دل مامان و بابا به زندگی ما خوش اومدی ...

الان که این وبلاگو برات درست کردم تو هفته ی 17 هستم امروز 16 هفته و 4 روزته قند عسلم

مامان و بابا عاشقتنننننننننننننننننننن....